Shirley – Charlotte Brontë (Polska edycja: Shirley)

Shirley, opublikowana w 1849 roku, była drugą powieścią Charlotte Brontë po Jane Eyre. Opublikowana pod pseudonimem „Currer Bell” różni się pod kilkoma względami od tej wcześniejszej pracy. Jest napisany w trzeciej osobie z wszechwiedzącym narratorem, a nie pierwszą osobą Jane Eyre, i obejmuje tematy zmian przemysłowych i trudną sytuację bezrobotnych pracowników. Zawiera także silne prośby o uznanie intelektu kobiet i prawa do niezależności myśli i działania. Powieść, która została osadzona na Zachodzie w Yorkshire w okresie napoleońskim na początku XIX wieku, opisuje konfrontacje między producentami tekstylnymi a zorganizowanymi grupami robotników protestujących przeciwko wprowadzeniu mechanicznych krosien. Trzy postacie wyróżniają się: Robert Moore, właściciel młyna zdeterminowany, aby wprowadzić współczesne metody pomimo czasem gwałtownego sprzeciwu; jego młoda kuzynka Caroline Helstone, która zakochuje się w Robercie; oraz Shirley Keeldar, bogata spadkobierca, która przybywa w posiadłości Fieldhead, na której młynie Roberta stoi. Działalność Roberta ma kłopoty, nie tyle ze względu na protesty pracowników, ale z powodu dekretu rządowego, który uniemożliwia mu sprzedaż gotowego materiału za granicę podczas wojny z Napoleonem. Otrzymuje pożyczkę od panny Keeldar, a jej zainteresowanie nim wydaje się być romantycznym, ku cierpieniu Caroline, która zniknie z powodu braku uczuć Roberta. Shirley Keeldar jest na razie niezwykłą postacią kobiecą: silny, bardzo niezależny, lekceważący większość standardowych zasad społeczeństwa i zdecydowana decydować o własnej przyszłości. Co ciekawe, do tego momentu nazwa „Shirley” była prawie całkowicie męskim imieniem; Rodzice Shirley mieli nadzieję na chłopca. Taki był jednak sukces powieści Brontë, że stała się coraz bardziej popularna jako nazwa kobieca i jest teraz prawie wyłącznie. Choć nigdy tak popularna ani odnosząca sukcesu jak bardziej klasycznie romantyczna Jane Eyre, Shirley jest jednak wysoko ceniona przez krytyków.