Daniel Deronda – George Eliot (Polska edycja: Daniel Deronda)

Daniel Deronda, opublikowana w 1876 roku, była ostatnią powieścią George’a Eliota. Zajmuje się dwoma głównymi postaciami, których życie przecinają się: jedna to zepsuta młoda kobieta o imieniu Gwendolen Harleth, która nie jest nierozsądne małżeństwo, aby uniknąć zbliżającego się ubóstwa; Drugi to tytułowa postać, Daniel Deronda, bogaty młody człowiek, który odczuwa misję pomagania cierpieniu. Podczas jej dzieciństwa rodzina Gwendolen była zamożna. Żyła w pocieszeniu, była oddana i rozpieszczona. Ale fortuna rodziny jest tracona przez niemądną inwestycję i wraca do życia prawie ubóstwa, co jest zarówno dla siebie, jak i dla jej owdowiałej matki. Jedyną ucieczką wydaje się, że poślubiła bogatego starszego mężczyznę, który zalał ją w swobodny, pozbawiony emocji sposób. Małżeństwo okazuje się strasznym błędem. Daniel Deronda został wychowany przez Sir Hugo Mallinger jako jego siostrzeniec, ale Daniel nigdy nie odkrył swojego prawdziwego pochodzenia, myśląc, że jest on naturalnym synem Sir Hugo. Ta świadomość jego prawdopodobnej nielegalności przenosi go do życzliwości i tolerancji wobec każdego, kto cierpi z powodu niekorzystnej sytuacji. Pewnego wieczoru, wiosłując nad Tamizą, zauważa młodą kobietę, która ma zamiar wskoczyć do wody, by się utopić. Zamiast tego ją przekonuje, aby poszedł z nim, aby schronić się w rodzinie, którą zna. Młoda kobieta okazuje się żydowską, a poprzez próbę pomóc jej znaleźć utraconą rodzinę, Deronda wchodzi w kontakt z kulturą żydowską – a zwłaszcza z mężczyzną o imieniu Mordecai, który ma namiętną wizję przyszłości rasy żydowskiej i kto widzi w Danielu pokrewnego ducha. Ścieżki, które Gwendolen i Daniel często podążają za przecinającym się, a życzliwość Daniela porusza go, aby spróbować zaoferować jej komfort i porady w jej chwilach niepokoju. Nic dziwnego, że Gwendolen błędnie interpretuje uwagę Daniela. W Daniel Deronda Eliot wykazuje znaczące sympatię do narodu żydowskiego, ich kultury i ich aspiracji do ojczyzny narodowej. W tym czasie był to niepopularny, a nawet kontrowersyjny pogląd. Przedmowa w tej edycji odtwarza list, który Evans napisał do Harriet Beecher Stowe, broniąc jej stanowiska w tym zakresie. Niemniej jednak powieść była sukcesem i została niemal natychmiast przetłumaczona na niemiecki i holenderski. Uważa się, że miało pozytywny wpływ na myślicieli syjonistycznych. Daniel Deronda został dostosowany zarówno do filmu, jak i telewizji, z 2002 r. B. B. C. Seria wygrywa kilka nagród.