Growth of the Soil – Knut Hamsun (Polska edycja: Wzrost gleby)

Wzrost gleby został opublikowany w 1917 r. Z powszechnym uznaniem. Praca w połowie i późnej kariery dla Hamsun, została obchodzona za rewolucyjne użycie technik literackich, takich jak strumień świadomości i nie znane przedstawienie życia pasterskiego. Koncentracja na cytidowskim życiu codziennych ludzi doprowadziło uczonych do klasyfikacji go jako powieści norweskiego nowego realizmu. Isak, człowiek tak silny i tak prosty, że przypomina prymitywne, fundamentalne „Everyman”, znajduje pustą działkę w Norwegii z przełomu wieków i buduje mały dom. Wkrótce przyciąga żonę, Ening, której harelip doprowadził ją do wykluczenia z życia w mieście, ale która jest jednak twardym i sumiennym pracownikiem. Razem dwie ziemiste istoty budują farmę i rodzinę oraz obserwują, jak społeczeństwo i cywilizacja rośnie i rozwija się wokół nich. Trudy Isaka i Inera czasami poruszają ich wbrew rozwijającej się nowoczesności, ale, co ciekawe, powieść nie jest prowadzona przez tradycyjną fabułę zorientowaną na konflikt. Zamiast tego stały postęp życia na farmie, z jego wzlotami i upadkami, próbami i radościami, sprawia, że ​​ludzie i ich rozwój jest głównym paliwa powieści. Podczas gdy skromni, główni bohaterowie czasami wchodzą w konflikt z niesamowitymi siłami cywilizacji, częściej siły te są przedstawiane jako pozytywni i symbiotyczni towarzysze w agrarnym stylu życia. Hamsun otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury w 1920 r. Za rozwój ziemi, jeden z rzadkich przypadków, w których Komitet Nobla przyznał nagrodę za określoną powieść, a nie zbiór prac. Od tego czasu stał się uważany za klasyk modernistycznej i norweski literatury.