Narrative of the Life of Frederick Douglass – Frederick Douglass (Polska edycja: Narracja życia Fredericka Douglassa)

Narracja życia Fredericka Douglassa została napisana w 1845 r. , Siedem lat po ucieczce Douglassa i jest pierwszą z trzech autobiografii. Obejmuje jego życie jako niewolnika, przeżywając bije nadzorców i beznadziejność jego okoliczności, aż do ucieczki na północ i przybycia do New Bedford w stanie Massachusetts. Brutalizacje, których był świadkiem, i jego powoli rosnące pragnienie wolności są prezentowane w żywym języku, z którego był już znany w swojej orierze przeciw niewolnictwu. Elokwencja przemówień Douglassa spowodowała, że ​​niektórzy sceptycy wątpili w jego wiarygodność, wierząc, że były niewolnik bez wykształcenia nigdy nie mógł mówić tak dobrze. Zatem częścią jego motywacji do napisania książki było rozproszenie tego podejrzenia i zapewnienie pełniejszej historii, niż było to możliwe w jego wykładach. Abolitionists William Lloyd Garrison i Wendell Phillips przedstawili wprowadzenie do prawdy słów Douglassa. Książka była bezpośrednim bestsellerem. Sława zagrożenia przyniosła Douglassowi, który popłynął do Anglii wkrótce po publikacji książki, aby upewnić się, że nie zostanie zatrzymany jako zbieg niewolnicy. Spędził dwa lata koncertując i wykładając w Wielkiej Brytanii i Irlandii, zanim wrócił do Ameryki, aby kontynuować pracę abolicjonistyczną. Angielscy zwolennicy zebrali fundusze na zakup wolności od swojego byłego mistrza. Narracja niewolnika to gatunek autobiograficzny napisany przez uciekających niewolników dotyczących ich życia w niewoli. Narracje niewolników nie tylko promowały abolicjonizm, przedstawiając z pierwszej ręki dowody okrucieństwa i hipokryzji właścicieli niewolników, ale także pozwoliły Afroamerykanom wyrazić się jako inteligentne, wyraziste jednostki, zasługując na szacunek i wolność. Narracja Douglassa jest prawdopodobnie najważniejszym przykładem gatunku, na podstawie jego literackich zalet i jego wpływu na ruch abolicjonistyczny.