The Night Land – William Hope Hodgson (Polska edycja: Kraina nocna)

Nocna ziemia jest science fiction przed czasem. Opublikowana w 1912 r. Książka przedstawia XVII-wiecznego dżentelmena, który traci żonę. Wkrótce odkrywa się w jakiś sposób w dalekiej przyszłości Ziemi, za miliony lat, kiedy Słońce umarło, a Ziemia stała się piekielnym marnotrawstwem. To, co pozostała ludzkości, żyje w piramid o wysokości tytanicznej, otoczonej tarczami energetycznymi, aby chronić je przed Abhuman Monsters czającym się w ciemności. Ocaleni ludzie wkrótce otrzymują sygnał niepokoju wysyłany przez długotrwałą mniejszą piramidę, a narrator wyrusza w krwawe poszukiwanie dziewicy piramidy-co, jak wie, że jest jego utraconą miłością, w jakiś sposób przekraczając czas i przestrzeń. W swojej podróży narrator jest nękany niezliczonymi przerażającymi potworami, z których wiele zmutowało byłych ludzi. Te przedstawienia są tak pojedyncze, że H. P. Lovecraft nazwał nocną krainę „jednym z najsilniejszych kawałków makabrycznej wyobraźni, jakie kiedykolwiek napisano”. Powieść jest wyjątkowa w swoim dalekowzrocznym przedstawieniu technologii. Narrator ma moce telepatyczne i jest w stanie komunikować się z innymi na duże odległości. Moce te są umożliwiane przez jego „elementy mózgu”, które prawdopodobnie są chirurgicznie zaimplanowane. Komunikacja telepatyczna może być szpiegowana przez potwory odpadów, ale „słowo główne” wysłane przez dzwoniącego może zweryfikować integralność sygnału-opis rodzaju wczesnej kryptografii publicznej. Narrator przeżywa granulki żywności i „sproszkowaną wodę”, przewidując rodzaj jedzenia astronauty. Jego bronią jest dysk, rodzaj wirującego ostrza, które strzela ogniem i energią. Maszyny i pola siłowe ludzkiego pomnika piramidy są napędzane „prądem Ziemi”, którą narrator martwi się powoli przyciemniającymi przez lata. Sama piramida jest klejnotem wyobraźni: opisana jako mile szerokości i mile wysokości, każda warstwa jest jej własnym miastem i kontynuuje głębokie podziemie, gdzie sztuczne komory uprawne zapewniają żywność milionom ludzi. Chociaż powieść utrzymuje rodzaj legendarnego statusu za ponurą i pomysłowe przedstawienie potwornego przyszłego świata, krytycy uznają pracę za wadliwe arcydzieło. Narracja jest napisana w stylu wysoce dotkniętym, być może przeznaczonym na naśladowanie mowy z XVII wieku, a może być stylizowaną formą mowy używanej przez ludzi dalekich. W każdym razie nie przypomina prawdziwego stylu angielskiego, przeszłości ani teraźniejszości. Podczas gdy niektórzy krytycy chwalą ten styl za wyjątkowo atmosferyczny, inni wskazują na niego, wraz z brakiem dialogu lub nazwisk, jako niektóre trudniejsze aspekty książki. Krytycy często cytują również wysoce powtarzającą się naturę książki, uproszczoną charakterystykę i nadmierną długość – prawie 200 000 słów – jako głównych wad. Ale pomimo wszelkich wad, jakie może mieć powieść, niesamowita wizja nocnej ziemi pozostaje cudem.