The Water of the Wondrous Isles – William Morris (Polska edycja: Woda cudownych wysp)

Woda cudownych Wysp jest punktem orientacyjnym w fikcji fantasy. Po raz pierwszy opublikowano rok po śmierci Morrisa w 1897 roku przez Kelmscott Press – własną firmę drukarską Morrisa – powieść podąża za Birdalone, młodą dziewczyną, która jest skradziona jako dziecko przez czarownicę, która zabiera ją do służenia w lesie Evelshaw. Po spotkaniu z drewnianą wróżką, która pomaga jej uciec od szponów czarownic, Birdalone wyrusza w serię przygód na tytułowych, cudownych wyspach. Wyspy te są używane przez Morrisa zarówno jako przypowieści dla współczesnej Wielkiej Brytanii, jak i jako pojazdy do badania jego radykalnych przekonań socjalistycznych. Gdy Birdalone podróżuje przez wyspy, powoli ewoluuje w ucieleśnienie wiktoriańskiej „nowej kobiety”, obejmując ciężką pracę fizyczną, zdrowe ćwiczenia, szkolnictwo wyższe, wartości socjalistyczne i wolność finansową, jednocześnie odrzucając wykorzystywanie seksualne, fizyczne znęcanie się zarówno kobiet, jak i dzieci oraz restrykcyjne obyczaje seksualne tamtej epoki. To sprawia, że ​​jest wyjątkowa w fantastycznej fikcji epoki jako jeden z pierwszych przykładów silnego bohatera gatunku. Ta socjalistyczna alegoria jest prezentowana w świecie fantasy w stylu arturiańskim wraz z magią, czarownic, wróżków, rycerzy zarówno rycerskich, jak i złych, oraz zamków (w rzeczywistości każdy wątpił w alegoryczną naturę dzieła, aby spojrzeć tylko na nazwę tego Główny reflektor Tale: „The Castle of the Quest”). Język jest celowo archaiczny, rozkoszując się słownictwem pochodzącym z korzeni anglo; A proza ​​pożyczała hipnotyczną jakość z powodu braku znaków cytatowych w celu przesunięcia okna dialogowego, a jego krótkie rozdziały charakteryzujące się bajkowym głosem.